Zapotrzebowanie budynku na ciepło

Określenie zapotrzebowanie na ciepło i moc jest wynikiem różnych przesłanek, czy to obiektywnych czy tez subiektywnych. Do obiektywnych zaliczyć można np. wymagania prawne związane z projektowaniem i wykonaniem obiektów (budynków, budowli) oraz formalne związane z uzyskaniem finansowania zewnętrznego na budowę lub modernizację obiektu.

Do subiektywnych zaliczyć można wymagania użytkownika co do temperatury w obiekcie (średniej, rozkładu temperatur w pomieszczeniu), jakości wentylacji, wilgotności powietrza.

Zapotrzebowanie na ciepło dobrze określa pojęcie komfortu cieplnego i komfortu termicznego. Komfort cieplny to stan, w którym człowiek czuje, że jego organizm znajduje się w stanie zrównoważonego bilansu cieplnego, tzn. nie odczuwa ani uczucia ciepła, ani uczucia zimna. Komfort termiczny oznacza, że nie występuje żadne niepożądane nagrzewanie lub chłodzenie poszczególnych części ciała, na przykład chłodzenie karku i szyi przez przeciągi, czy nagrzewanie nóg przez ciepło promieniujące ze zbyt ciepłej podłogi. W przypadku pomieszczeń określenie uczucia komfortu jest problematyczne, gdyż jest ono odczuwane indywidualnie i subiektywnie. Ideałem byłby system gwarantujący jak najmniejszy procent ludzi niezadowolonych z panujących warunków.

Metody określenia zapotrzebowania na ciepło i moc.

Zapotrzebowanie na ciepło do ogrzewania określić można na podstawie:

1. obliczeń wykonywanych przy założeniu znormalizowanych warunków użytkowania budynku
   i klimatu zewnętrznego (np. wykonanie audytu energetycznego budynku);
2. pomiarów ilości ciepła (energii chemicznej) rzeczywiście dostarczonej do instalacji ogrzewczej budynku w ciągu 12 miesięcy z uwzględnieniem sprawności źródła ciepła oraz kilku minionych okresów grzewczych (charakter klimatu przejściowego),
3. orientacyjnych wskaźników zapotrzebowania na ciepło i moc na jednostkę powierzchni użytkowej (otrzymujemy wynik przybliżony).